υποσπόδιος

-ον, Μ

αυτός που έχει ψηθεί κάτω από στάχτη, στην χόβολη («ὑποσπόδιος ἄρτος», Μαλάλ. Ι.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + σποδός «στάχτη, τέφρα» + κατάλ. -ιος].